IK HAD HELEMAAL GEEN ZIN IN EEN BURN-OUT

Op donderdag 6 december 2018 werd bij mij de diagnose: burn-out vastgesteld. Ik was ernstig overbelast en moest onmiddellijk stoppen. Het startpunt van een lange reis!!

Voorafgaand aan deze dag had ik weken/ maanden gelopen met vage klachten. Ik was vaak ziek, zat erg veel in mijn hoofd, voelde me onrustig en had permanent buikpijn. In oktober van dat jaar had ik het school Ardennenkamp (Aywaille) eerder verlaten omdat ik me ziek voelde. Nog steeds in de veronderstelling dat ik gewoon ziek was, hield ik me de weken daarna op de been met paracetamol en ging eigenlijk gewoon door met mijn leven. Ik stond elke dag op, nam 2 paracetamol en ging aan de slag. 

Mijn ziek zijn, bleef aanwezig en de paracetamol werkte op een gegeven moment niet meer. Dus toen dacht ik: het is iets anders, maar wat dan? Toen ben maar gaan: bloedprikken, extra vitaminen gaan eten, een darmonderzoek gehad, en het zoveelste gesprek met mijn huisarts. En eigenlijk kwam daar niks uit. Totdat mijn teamleider zei: Marco ga toch nog eens terug naar die huisarts van jou, want dit is niet goed. Je bent anders dan anders, ik vind dit niks..

Mijn huisarts zei toen: Marco, weet je, je bent fysiek kern gezond en je hebt ook geen buikgriep. Het is volgens mij jouw leefstijl die jou ziek maakt! Stop er mee. Ga tot rust komen om de balans in jouw leven herstellen en kijk wat dat oplevert. Misschien zit daar het probleem: jouw leefstijl.

In overleg met mijn teamleider en de bedrijfsarts werd inderdaad besloten dat ik stopte met werken. Om eens te kijken wat er aan de hand was en om weer op krachten te komen.

En eigenlijk overheerste maar 1 gevoel: dit wil ik niet…

Ik had geen zin en ook helemaal geen tijd voor een burn-out. Want ja ik moest nog van alles doen. Lesgeven, 3 kinderen, een huis, vrienden, enz. enz. enz.

Dus ik dacht: met een beetje rustig aan doen komt het wel goed. Misschien kom er wel mee weg??

Samen

De eerste weken van mijn burn-out, vielen samen met de Kerstvakantie. Een mooi moment om eens aan te sterken en daarna weer terug te keren (was mijn gedachte). Dus samen met mijn gezin gingen we gewoon door met wat we altijd deden. We gingen, op Kerstbezoek bij mijn ouders, ik ging hout halen voor de kachel, alles klaarmaken voor de feestdagen. En ik dacht: zie je wel het komt goed. Samen met mijn gezin hebben we zo de eerste tijd een beetje in ontkenning geleefd.

Veranderen

De eerste keer dat ik iets van verandering voelde, was tijdens het gesprek met mijn bedrijfsarts na de Kerstvakantie. Ik vertelde mijn verhaal van Kerst enz. en hij vroeg: Marco wat vindt je er zelf van? Ik voelde me een beetje tot de orde geroepen.

Maar hij zei: je zit dus thuis omdat je overwerkt bent en dan ga je dit soort dingen zitten doen. Dat is niet goed, we gaan je helpen. Mij werd een psycholoog toegewezen.

Okee…ik ben dus oververmoeid en moet naar een psycholoog…….goed gedaan!!!

Groeien

 Als ik er nu op terug kijk was dit de beste zet ever. Want dat hele idee van even bijkomen: dat is niet gebeurd. Sterker nog het werd allemaal nog erger. 

Ik had gewoon iemand nodig die mij op sleeptouw nam. Die wist hoe een burn-out werkt, wat je tegen komt en hoe te handelen.

En eigenlijk was ik er zelf nooit uitgekomen. Ik had natuurlijk best wat zelfhulp boekjes gelezen, op youtube wat rondgekeken en op websites gekeken van burn-out coaches…maar ik had echt een professional nodig. Iemand die mijn gedrag aanpakt. Want mijn gedrag was de oorzaak van mijn burn-out. Ik moest groeien in burn-out.

Vertrouwen

Mijn psycholoog was fantastisch. Zij heeft me enorm goed geholpen en vanaf dag 1 had ik 200% vertrouwen in haar. Zij snapte mijn burn-out en dat vond ik zo fijn. Gewoon iemand die er is en die het snapt. Net als met kiespijn ben je blij dat er tandartsen zijn, dat is hier hetzelfde. Gewoon een kundige iemand.

Samenvattend

Misschien herken je je in dit verhaal en heb je ook geen zin in een burn-out, dat kan. Maar ik denk dat je een onderscheid moet maken tussen een beetje moe en een burn-out. Ben je een beetje moe, neem dan rust. Heb je echt een burn-out, dan heb je echt professionele hulp nodig.

Dus ga dat uitzoeken, zou ik zeggen…..en ben eerlijk…..