Als man in huis vond ik het mijn taak om de tuin en allerlei klusjes te doen. Ik kon: banden plakken, grasmaaien, heggen bijhouden, deur verven, een doucherand kitten enz. Ik draaide daar mijn hand niet voor om. En voor mijn burn-out, was dat geen enkel probleem.
Ook om bij anderen te gaan klussen vond ik prima. Een keer een zaterdag helpen met een badkamer, een tuin, dak, noem maar op. Geen probleem voor mij.
Nu, met de burn-out, was dat anders. Ik merkte dat ik geen ruimte had om zelfs de simpelste klussen te doen. Ik kon gewoon niet overzien wat er moest gebeuren. En als ik dan wat deed, dan merkte ik vrij snel dat:
Dat viel dus enorm tegen en was anders dan voorheen.
Eigen ervaring
Na een tijdje thuis te zitten had ik bedacht om de kamers van de kinderen aan te pakken. Muren verven, behangetje erop, bedden vervangen enz. In eerste instantie leek dit best goed te gaan. Maar na een dag of 3 begon ik buikpijn te krijgen (stress) en merkte ik dat het te veel in mijn hoofd zat.
Uiteindelijk heb ik de kamers wel afgekregen maar daar heb ik daarna een paar dagen veel last van gehad.
Ik moest dus ook hier gaan bekijken wat er anders moest.
Hoe dat gegaan is, dat beschrijf ik hier onder.
SAMEN
Wat ik me begon te bedenken is dat niet alleen het klussen bij mij kwam, maar ook de bijbehorende zorgen eromheen. En dat ik dus vaak dingen aan het doen was waarbij ik de zorgen bij een ander wegnam. Met als gevolg dat die bij mij kwam te liggen terwijl ik daar verder ook niet op zet te wachten.
Als onze zoon een lekke band had, dan ging ik die plakken. Als onze dochter een kast geverfd wilde hebben, dan deed ik dat. Als het gras te hoog was dan ging ik het maaien. Als er ergens een badkamer gesloopt moest worden, dan was ik daarbij. Noem maar op.
Ik had (onbewust) een situatie gecreëerd waarbij mijn omgeving eraan gewend was dat ik de meeste klussen wel op mij zou nemen en ervoor zou zorgen dat het opgelost werd. Ook dat men mij kon bellen om een wat grotere klus te gaan doen en dat ik dan van de partij was. En ook hier had ik het gevoel dat het pleasen soms te zeer was doorgeschoten.
Dat moest dus anders. Meer in balans met mijn nieuwe situatie.
VERANDEREN
We hebben een viertal ingrepen gedaan om dat tet veranderen.
Het eerste waar ik mee ben begonnen is het probleem daar leggen waar het hoort. Als het zo is dat ik degene ben met het probleem, dan is het logisch dat ik dat zelf op los. Heeft iemand anders een probleem, dan is het in eerste instantie zijn probleem en niet het mijne. Heeft mijn zoon een lekke band, dan is dat toch echt zijn probleem en niet het mijne. Dan is het best redelijk om hem dan ook om een oplossing te vragen. I.p.v. dat ik het doe. Hier ontstond een stukje bewust zijn over wie de probleemeigenaar is.
Als tweede ben ik het probleem gaan verbreden. D.w.z. dat ik ben gaan kijken of we het probleem gezamenlijk kunnen aanvliegen. Misschien zijn er wel mensen die willen meewerken in de oplossing. Zodat we er een gezamenlijk project van kunnen maken en niet alle druk bij mij komt te liggen. Dus het opknappen van een kinderkamer, misschien kan een van de kinderen wel meehelpen. Of het grasmaaien, dat kan mijn zoon ook doen.
Tevens zijn we ook problemen gaan uitbesteden. Een lekke band kan prima naar de fietsenmaker, de schoorsteen vegen kan een schoorsteenveger doen, de auto wassen kan in de wasstraat (inclusief schoonmaken van binnen), enz.
Als derde zijn we ons gaan afvragen of elk probleem moet worden opgelost. Als je het gras niet maait, dan gebeurt er niet zo veel. Behalve dat je hoog gras hebt. Als je de auto niet wast, zit je in een ongewassen auto. Hoe erg is dat? Noem maar op.
Als laatste ben ik niet meer bij anderen gaan helpen. Ik had al geen energie meer over. En om dan ook nog bij anderen gaan klussen, dat kon ik niet opbrengen (lees ook het stukje: De gezonde omgeving).
Voor sommige mensen was dat wel even wennen. In een keer konden mensen niet zomaar meer op mij rekenen en moesten zij toch echt op zoek gaan naar een andere oplossing. Dat was een echte verandering met die situatie voor de burn-out.
GROEIEN
Door deze veranderingen heb ik een meer uitgebalanceerde verhouding gekregen tot klussen en tuinieren. Waarbij ik minder ben gaan pleasen en meer mensen ben gaan betrekken bij de klusjes die er zoals zijn.
De druk is nu grotendeels van mijn schouders af. En ik ben naar een betere situatie gegroeid.
VERTROUWEN
Het vertrouwen in klusjes doen, is grotendeels terug. Maar wel met de restricties die we in de veranderingen hebben doorgevoerd. Hierdoor ben ik nog steeds betrokken bij klusjes en de tuin, maar vaker als toeschouwer.
Wat is positief?
De meeste klussen lijken dringend maar zijn het niet. Misschien voel je druk van de omgeving om wat aan te pakken of iets te gaan doen. Maar écht nodig is het vaak niet. Dus hoeven ze niet, zeker niet nu. Als er toch iets gedaan moet worden bekijk of je het kunt uitbesteden, maar ga het vooral niet zelf doen!!
Tips:
Houd moet het komt goed!!
Nu je wat meer tijd hebt, kan het verleidelijk zijn om dat te gaan doen (klussen). Bedenk ook hier dat jouw energie nog steeds op is en dat zelfs simpele klussen behoorlijk wat energie vragen. Immers je moet gaan nadenken, een plan maken en deze vervolgens gaan uitvoeren.
De grotere klussen zoals bed afbreken, plafond verven, kamer aanpakken enz. kosten nog veel meer energie. Niet alleen tijdens het nadenken, maar zeker in de uitvoering, pas daar mee op. Je moet naar de bouwmarkt en neemt de verkeerde schroefjes mee. Of je vergeet dat waterhoudende verf en verf op terpentine basis niet samengaan enz. Het geeft zoveel onrust en rommel dat is niet verstandig.
Ook een klusjesman laten komen of een vriend/ familielid. Dat lijkt een goed idee, maar kan stress opleveren. Je moet met hem overleggen over hoe, wanneer en wat. Je dagritme wordt doorbroken. Het geeft herrie en gedoe. Misschien valt het resultaat tegen en wat doe je dan? Je kunt zomaar van de regen in de drup komen.
Dus het is echt belangrijk om hier pas op de plaats te maken en jezelf af te vragen wat verstandig is. Dan kun je op termijn best goed uitkomen.