Terugslag

De momenten waarop ik de burn-out het hevigste voel(de), dat was wanneer ik een terugslag kreeg. Een moment waarop mijn lichaam aan de rem trok en mij terugfloot.

Ik kan me geen moment indenken waarbij de burn-out zo heftig en rauw op mijn dak viel, dan wanneer ik zo’n terugslag had. Zo ontzettend vervelend voelde ik me dan.

Zeker de eerste paar keren, schrok ik ervan. Wat is dit nou weer?

Ik heb toch:

rustig aan gedaan
zitten plannen en nadenken
geprobeerd mijn energie huishouding in kaart te krijgen
mijn omgeving op orde gekregen
alles gedaan om tegemoet te komen aan mijn lijf

En dan nu zit ik hier met een:

paniekaanval
gigantische buikpijn,
gevoel van totale wanhoop
enorme angst
gevoel van eenzaamheid en donkerte
verdrietig gevoel.

Gewoon klote (kan het niet anders zeggen).

Deze terugslagen vond ik bijzonder vervelend en daar heb ik helaas vaak last van gehad. Niet alleen vond ik ze enorm lastig, het maakte ook dat ik me een loser voelde. Omdat ik kennelijk nog niet in staat was om een beetje mee te doen.

Het duurde echt een hele tijd voordat ik hier een beetje mee om kon gaan. Met veel vallen en weer opstaan doorliep ik deze terugslagen. En ging ik de mogelijke oorzaken herkennen en daarop reageren. Maar dat duurde echt een hele tijd.

In de loop van mijn herstel werd ik er gelukkig wel steeds beter in, maar helemaal weg zijn ze (nu) nog steeds niet.

Ik zal hieronder beschrijven hoe het mij vergaan is op dit punt.

Eigen ervaring

Ontelbare keren botste ik tegen mijn grenzen aan. Een moment waarop mijn lijf ingreep met een paniekaanval of buikpijn (van de stress). Ik, maar zeker mijn omgeving, zaten echt te wachten tot de oude Marco weer terug was. Soms leek het daar ook op.

Dan werd ik ‘s morgens wakker en dacht: het is over, yess! Ik snap hoe de burn-out werkt en we kunnen door.

Meestal was dit gevoel van korte duur. Met een stevige terugslag kon mijn lijf elke illusie dat het over was, omvertrekken. Waarna ik enkele dagen nodig had om weer op adem te komen. Tot grote frustratie van mezelf en mijn omgeving.

SAMEN

De terugslagen waren voor mij een compleet nieuw fenomeen en zeker in het begin een bron van angst en paniek.

Ook voor mijn gezin was dat zo. Zij zagen een man/ vader die enorm met zichzelf aan het worstelen was. Die opliep tegen de randen van zijn kunnen. Die hoopte door hard te werken aan de burn-out er snel vanaf te zijn.

Met mijn psycholoog heb ik hier veel over gesproken. Zij vertelde mij dat dit er helaas bij hoort. Dat ik bezig was met herstellen en dat ik heel langzaam aan weer energie aan het opdoen was. Maar dat ik kennelijk soms toch net iets te veel wilde. Waardoor mijn lijf zo reageerde.

Zij adviseerde mij om wat milder naar mezelf te kijken. Met meer compassie naar de situatie en oog voor mezelf. Het idee dat ik met hard werken en goed mijn best doen van de burn-out af zou komen, maakte wellicht dat ik meer gewicht aan het herstel begon te hangen. Waardoor dit trager verliep.

Door er veel over te praten met mijn omgeving kregen we steeds meer in beeld waar de problemen ontstonden. We konden zo kleine veranderingen aanbrengen waardoor ik dit fenomeen beter in de vingers zou krijgen.

VERANDEREN

Dat ik terugslagen zou krijgen, dat moest ik gaan accepteren. Ze bleken onvermijdelijk omdat ze precies de grens aangaven van wat wel of niet kon. Los van wat ik dacht of wilde.

Daar zat dus het probleem: ik dacht dat ik weer van alles kon, maar mijn lijf was nog niet zo ver. Ik wilde weer gewoon meedoen, net als vroeger. Maar dat kon ik nu nog niet. Ik moest anders naar deze terugslagen gaan kijken.

Ik ben gaan uitzoeken wat ik dan nog wel zou kunnen en de reactie van mijn lijf daarop incalculeren. Want kennelijk werkten mijn sensoren van belasting anders. Het besef dat mijn lijf anders op belasting reageerde dan voor de burn-out, werd hier meer dan duidelijk.

Voor de burn-out leefde ik maximaal, nu moest ik dat afleren en gaan leven met een lijf dat minder belasting kon verdragen als voor de burn-out.

Uit een gevoel van veiligheid ben ik gaan bedenken wat ik nodig had om een terugslag goed te doorstaan. Welke handelingen ga ik nemen op het moment dat dit gebeurt.

Een aantal van deze handelingen beschrijf ik hieronder:

zo snel mogelijk naar huis, want daar voelde ik me veilig
zo weinig mogelijk prikkels, dus geen tv, telefoon, enz.
douchen als ontspanning, gewoon om mijn spieren los te krijgen
veel slapen en in bed liggen, rustig worden
met rust gelaten worden, geen bezoek of vragende mensen
incalculeren dat dit een paar dagen ging duren

Door deze handelingen kon ik, bij een terugslag, rustig worden en herstellen.

Misschien is het handig voor jou om ook een set maatregelen te bedenken voor als het gebeurt. Ik heb hieronder een stencil toegevoegd dat jou kan helpen om dit in kaart te brengen. Je kunt het eens downloaden en kijken of dit voor jou werkt.

Daarnaast ben ik, samen met mijn gezin, dit gaan bekijken. Welke reactie geeft het lichaam en waarom is dat eigenlijk, Om te bekijken wat er mis ging, waar er te veel energie weglekte en wat ik in de toekomst kon veranderen. En dat ook meenemen in mijn planningen.

Het herstellen heb ik in onderstaande grafiek weergegeven.

Wat je dus kunt zien dat is dat ik regelmatig een terugslag had. Soms klein en soms groot. Maar dat de algehele trend er eentje was van een opgaande lijn. Dat wilde dus zeggen dat ik echt wel aan de beterende hand was, maar dat dit met horten en stoten ging.

Wat ik helaas ook ontwikkelde dat waren angsten (demonen) voor wat er ging komen. Door de terugslagen kreeg ik op voorhand al stress wanneer we iets ingewikkelds gingen doen. Dan kon ik me al druk maken omdat we ergens naar toe gingen. Ik was dan op voorhand bezig om een paniekaanval op te bouwen. Ik ging dan bedenken wat er allemaal fout kon gaan, waar ik last van kon krijgen, dat er geen escape was..enz. Dagen van te voren kon ik me dan al opwinden. Met als resultaat een paniek aanval.

En ook hier zijn we met het gezin naar gaan kijken. Wat gebeurt er en wat kunnen we er aan doen. In 9 van de 10 gevallen bleek het achteraf reuze mee te vallen en had ik mij voor niks zitten opwinden.

Omdat veel van deze angsten zich vooral in mijn hoofd afspeelden en niet in de werkelijkheid, wilde ik de grenzen blijven opzoeken. Om te kijken wat echt was en wat niet.

Vooral mijn vrouw heeft hier een doorslaggevende rol gespeeld. Zij bleef mij toch meenemen, toch op sleeptouw nemen, toch op bezoek gaan, toch de grenzen op zoeken.

Dat ging meestal goed maar ik had wel af en toe met een terugslag, maar dat was leergeld. Gelukkig had ik een pakket aan maatregelen bedacht waardoor het herstellen van zo’n terugslag ook snel ging

Uiteindelijk heeft deze aanpak wel geholpen. Ik heb beter in beeld wat wel en niet kan en kan nu steeds meer meedoen, op mijn voorwaarden.

GROEIEN

De groei die ik doormaakte was van behoorlijk verrast zijn door een terugslag naar het kunnen zien aankomen en anticiperen hier op.

Zoals hierboven beschreven duurde deze groei best een tijdje. Ik ben er maanden mee bezig geweest om dat in de vingers te krijgen en eerlijk gezegd neem ik soms nog steeds te veel hooi op mij vork.

VERTROUWEN

Of deze terugslagen echt helemaal over gaan, dat weet ik niet. Wat ik wel voel is dat ik (en mijn omgeving) deze terugslagen steeds beter begrijpen en ook zien aankomen. Waardoor we beter kunnen anticiperen op de situatie.

Ik heb steeds meer het vertrouwen dat het goed komt.

Wat is er positief?

Bij de eerste terugslag kon ik behoorlijk schrikken en was ik een tijdje in de war. Ik ben de terugslagen gaan zien als een signaal van mijn lichaam.

Ik ben niet helemaal terug bij af, maar ik liep even te hard. Mijn lijf trapt even op de rem. Het mooie is dat ik dat steeds meer ging herkennen. Hierdoor kon ik er op anticiperen en ook slimmere en dus betere beslissingen nemen.

Vóór de burn out liep ik gewoon door. Nu ben ik bewuster bezig met de belastbaarheid. Dat is 100% winst.

Tips:

Je gaat terugslagen krijgen en je schrikt ervan. Dit is leergeld.
Probeer maatregelen te bedenken om snel te herstellen na zo’n terugslag
Neem rusttijd (crush dag) bij een tegenslag.
Bespreek met je omgeving hoe het zo kwam. Waar ging het mis?
Voel je weer wat energie. Trap eerder op de rem. Spaar de energie.

Houd moet het komt goed!!
De terugslagen kunnen je echt van slag maken. Je kunt behoorlijk schrikken en een paar dagen in de war zijn. Ik weet dat je je dan behoorlijk rot, paniekerig en verdrietig kunt voelen. Het is goed om die gevoelens gewoon te laten komen en ook te merken dat wanneer je weer een beetje energie hebt, dit gevoel weg zakt.

Jij bent echt wel op weg naar herstel. Het is niet zo dat je weken terug gezakt bent. Nee hoor, je lijf grijpt in, dat is het.

Probeer te bedenken wat er fout ging, waar jij te veel energie hebt laten weglekken en leer daarvan voor de volgende keer.

In de loop van de tijd zul je merken dat deze terugslagen minder worden. Je bent dan echt aan het leren hoe je jouw leven anders gaat inrichten en dat is 100% winst. Dat is groeien!!