Restaurant

In een restaurant zijn er heel veel prikkels. Denk aan geuren, muziek, ander mensen, enz. Dat kan erg belastend zijn. Daarnaast is misschien wel de belangrijkste factor: je kunt niet zo maar weg. Sterker nog, je bent afhankelijk van de ober, de bediening enz. en dat is nu niet zo handig (lees afspraken maken).

Met anderen uit eten is een wellicht nog grotere uitdaging. De sociale druk kan groot zijn om toch mee te gaan. Vraag jezelf af of je dit in dit stadium wel aankunt. En zo niet, doe het dan niet.

Lunchen daarentegen is van een iets andere orde. Weliswaar zijn ook hier veel prikkels, pratende mensen enz. maar een broodje eten duurt niet zo lang en je kunt sneller weg. Daarbij is het vaak ook goedkoper.

Dit kun je uitproberen als alternatief voor het restaurant. Met iemand gaan lunchen.

Eigen ervaring

Een mooi restaurant, lekker eten en prettige vrienden. Toch begon mijn lichaam vanaf het eerste moment te muiten. Dit uitte zich in hartkloppingen, zweten en  paniek. Na een uur ben ik opgestapt. Ik was nog niet zo ver.

Daarna ben ik regelmaat gaan lunchen, vooral met mijn vrouw. Om te oefenen en te kijken hoe ver ik was. Dat ging met horten en stoten maar wel steeds beter. Ik begon het lunchen ook weer te zien als iets leuks.

Naarmate mijn energie toe nam, kon ik ook weer naar een restaurant. In eerste instantie met mijn vrouw (om te oefenen) en later met andere mensen. Dus hier heb ik stappen gezet.

 

Wat is er positief?

Je krijgt te maken met een echte grens. Je voelt dat uiteten, nu nog echt niet kan. Maar lunchen dat kan misschien wel. Zeker als je daar plezier aan beleeft, kun je dat proberen. Ook kun je, als dat goed gaat, met meerdere mensen gaan. 

Uiteindelijk kun je echt wel weer naar een restaurant.

Tips:

1. Ga nog niet uiteten. Dat is nog te vroeg.
   
2. Lunchen, dat kun je proberen maar voelt het niet goed, ga dan niet
3. Blijf het wel proberen. Het is zonde om het hierbij te laten.

De keren dat ik ben weggelopen uit een restaurant of lunchtent schaamde ik me behoorlijk. Ik had de indruk gewekt dat ik het kon, maar dat was kennelijk nog te vroeg.

Mijn vrouw echter, bleef mij op sleeptouw nemen. Steeds toch weer een klein hapje eten, op een rustige plek, uit de drukte, enz.

Uiteindelijk heeft het erg goed uitgepakt en kan ik nu weer gewoon naar een restaurant.

Dus houd goed voor ogen dat dit over gaat op het moment dat je weer meer energie hebt!!

Komt echt goed!!