Body says NO!!

Nu alles geregeld is, en je niet meer naar je werk hoeft, mag je toegeven aan je moeheid. Maar dat is nog niet zo gemakkelijk. Sterker nog, het is erg moeilijk om toe te geven aan de moeheid.  Jouw lichaam zit nog val adrenaline, stress, emoties en onrust. Je KUNT nog helemaal niet uitrusten.

Omdat je een burn-out hebt ben je echt te ver gegaan. Je bent helaas verder van huis dan je nu misschien denkt. Hoe ontzettend moe je bent, dat heb je nu nog helemaal niet in de gaten.

Dat zal de komende weken blijken. Dan zul je de omvang van de schade, die deze roofbouw heeft veroorzaakt, gaan overzien.

Bij mij duurde het echter een hele tijd voordat ik besefte hoe ik erbij zat. Hoe moe ik was en hoe erg mijn energie op was.

Ik zal hieronder uitleggen hoe dat is gegaan.

https://youtu.be/Qz6plyg4U5Y

Mijn verhaal.

Mijn lichaam was op, maar ik herkende het niet. Ik had geen idee wat er met mij aan de hand was en waar ik was. Ik kon me ook helemaal niet oriënteren. Ik voelde me verdwaald in het bos.

Wat mij wel opviel was dat ik weken voorafgaande aan de burn-out een constant gevoel van grieperigheid, lamlendig en buikpijn had. Ik was bijna wekelijks niet helemaal goed. Op paracetamol kwam ik dan de dag door. Na de diagnose burn-out, veranderde er eigenlijk helemaal niks.

Weken nadat ik thuis kwam te zitten, had ik nog steeds buikpijn. Zat ik nog steeds met te veel stress in mijn lijf. Ik wist niet waar ik het zoeken moest.

Gelukkig had ik, op aandringen van mijn vrouw, een psycholoog. Zij begeleidde mij door de burn-out. Voor mij een zegen.

SAMEN

Om de ernst van de situatie te overzien ben ik dus echt heel goed geholpen door een psycholoog van de HSK. Zij was kundig op burn-out gebied en kon mij dus vrij goed voorspiegelen hoe de vlag erbij hing.

Onderstaande schema’s gaven me inzicht in hoe het eigenlijk zat. Ik heb ze zelf getekend, geen wetenschappelijke onderbouwing, maar als inzicht.

Schema 1

• Schema 1. Iemand die een gezond ritme heeft staat s morgens op en heeft 100% energie. Hij leeft de dag en dat kost hem energie. Tijdens de pauze kan hij bijtanken om vervolgens de rest van de dag te doorleven. ‘s Avonds is hij moe, heeft 30% energie en gaat naar bed. Om vervolgens het ritme te herhalen. Zo zijn de dagen op het moment dat je er gewoon goed aan bent.

Schema 2

• Schema 2. In dit schema is de situatie iets anders. De persoon slaapt niet zo goed. Heeft ‘s morgens energie voor 60%. Leeft zijn dag. Ook hij heeft pauzes die hem energie geven. Maar hij moet af en toe gebruik maken van zijn nood energie.

 Als je dit zo ziet zou je denken dat hij toe is aan vakantie, of het een tijdje wat rustiger moet doen. Hij moet even bijtanken.

Schema 3

• Schema 3 Bij een burn-out zou het schema er zo uit kunnen zien. Je gewone energie is op en ook uit jouw nood energie ben je behoorlijk aan het graaien. Je herstelt vrij slecht en slapen of pauzes leiden niet meer tot voldoende opladen van de energie.

Dit laatste schema is waar ik in zat op 6 december 2018. Helemaal op en nauwelijks meer tot opladen in staat. Zo moe dat ik letterlijk mijn stift niet meer tegen het bord kon drukken, dat ik met de e bike naar school moest…..totaal op!!

Wat ik niet wist en dat vertelde mijn psycholoog, is dat je 2 soorten energie hebt.

Namelijk:

 – je gewone energie. Hiermee kom je de dag door. Je doet boodschappen, je werkt, je leeft, je sport, enz. Bij deze energie is het zo, dat is dat je deze met goed slapen en af en toe op tijd nee zeggen, behoorlijk kunt aanvullen.

– je nood energie. Soms ben je ziek en eet je 3 dagen slecht/ niet. Toch ga je niet meteen dood. Als je een enorme sportprestatie neerzet (Marathon, Vierdaagse..) ook dat kun je gewoon. Voor deze situaties, heb je de nood energie. Energie die je als uiterste noodzaak kunt inzetten.

Jouw lijf wil dat eigenlijk niet. Het geeft signalen af als je te veel nood energie aanspreekt zoals buikpijn, nekpijn, je wordt ziek (lamlendig/ grieperig), hyperventilatie, huilbuien noem maar op. Om aan te geven…stop nou….

Wat bij deze nood energie belangrijk is om te weten, dat is dat het een tijdje duurt voordat die aangevuld is. Dat kan zo een paar weken/ maanden duren. Dus in tegenstelling tot de gewone energie, is het aanvullen van de nood energie een behoorlijke opgave.

Met deze inzichten verliet ik begin januari 2019 mijn psycholoog.

VERANDEREN

Heel langzaam begon ik te snappen wat er mis was. Hard werken, schouders er onder en daarna bijtanken, dat kan iedereen…maar bij mij was de nood energie op. Dat was het probleem. Dus begon ik ook te snappen dat met bijslapen, thee drinken en rusten alleen, de nood energie niet bijgevuld zou worden.

Er moesten een aantal dingen anders. Mijn leven moest ik anders gaan inrichten. Op een manier waardoor ik blijvend minder energie zou gaan verbruiken. Met als doel het aanvullen van mijn nood energie.

Dat schrijf ik nu zo maar op, maar dat was echt een hels karwei. Dat heeft me maanden gekost om dat in gang te zetten. De rest van deze website gaat daar ook over, maar dit was echt zo zwaar. Ik denk dat dit het zwaarste is wat ik ooit heb meegemaakt. Het herstellen van de nood energie!!

De weken na januari 2019, begon ik de echte omvang van de burn-out te beseffen. Het gevoel van verdriet, boosheid en radeloosheid die werden prominenter.

Ook de gedachte van: hoe stom ben ik geweest dat ik het zo ver heb laten komen, speelde meteen op.

Ik denk dat de grootste verandering die ik in deze fase heb doorgemaakt, dat is het overzien van de schade. Het besef van hoe ontzettend foute boel dit is.

GROEIEN

Het besef dat ik met slapen alleen, niet uit de burn-out zou komen, dat was de groei die ik toen begon door te maken. Dus het idee, ga rustig slapen en dan gaat het over…ik geloofde er niks van.

Ook mensen die na 8 weken uit een burn-out zijn..kan het me niet voorstellen.

Nee ik moest aan het werk. Ik moest, met het kleine beetje energie dat ik nog had, mijn leven anders gaan inrichten. Dat was best een dingetje. In 45 jaar tijd was mijn leven gewoon zo gegaan zoals het was gegaan. Ik moest gaan nadenken hoe ik dat nu anders moest doen. Dat ging met vallen en opstaan.

De volgende pagina’s van de website gaan daar uitgebreid over. Voor nu, wil ik aangeven dat de groei het besef was dat ik aan het werk moest. Op zoek naar het herstel.

VERTROUWEN

Omdat ik niet goed wist wat me te wachten stond, had ik geen andere keuze dan te vertrouwen op de mensen die er verstand van hadden. Dat was natuurlijk mijn psycholoog. Zij was voor mij echt de redding. Ze wist precies hoe ik me voelde, snapte wat de bedoeling was en waar ze mij kon helpen. Ik durf te zeggen dat ik het zonder haar niet had gered.

Waar ik ook vertrouwen uit putte dat waren andere mensen met een burn-out. Ik heb best wat boeken gelezen, verhalen op facebook gelezen en online cursussen gevolgd. Om te lezen/ leren hoe zij uit een burn-out zijn gekomen.

Ook de collega’s die dit al een keer hadden meegemaakt, hebben mij veel vertrouwen gegeven. Het vertrouwen dat het goed komt op de voorwaarde dat ik mijn leefstijl aanpaste.

Wat is positief?

Kennelijk moet je eerst beseffen waar je bent om tot rust te komen. De komende weken ga je dat ervaren. Dan zie je de schade in volle omvang. Dat is niet leuk, maar we kunnen beter eerlijk zijn.

Het meest positieve is dat ons lichaam enorme herstelkracht vertoond. Als we de juiste dingen doen, herstellen we de schade, veranderen we ons leven en zorgen we dat het niet meer gebeurt.

.   

Tips:

1. Ga op zoek naar echte hulp. Een echte professional
2. Neem de tijd om te beseffen waar je bent. Ben ook eerlijk hierover
3. Splits het herstel tussen je normale energie en nood energie.
4. Ga op zoek naar anderen die dit ook hebben gehad. Dan voel je je niet alleen
5. Bedenk dat bijna alles wat je voelt, weggaat zodra je weer wat energie hebt
6. Ben ook trots op jezelf. Ja je bent gevallen, sta op en loop verder

Houd moet het komt goed!!

Je hebt roofbouw gepleegd en jouw hele systeem is daardoor van slag. Pas als je gaat landen in jouw burn-out, word je rustiger en ga je de moeheid voelen. Dat duurt gewoon even. 

Gun jezelf een paar weken om kalm te worden en te accepteren dat je een burn-out hebt. Pas daarna ga je voelen dat je heel moe bent en ga je toegeven aan de situatie. Je merkt dan pas dat je echt een burn-out hebt.

Dat moment komt ook voor jou. Als het nu nog niet zo ver is, geen paniek, dan ben je nog niet zo ver. Probeer jezelf ook niet te dwingen om rustig te worden, dat werkt eigenlijk nooit. 

Het is echt een kwestie van geduld.