Werkboek

Het starten van een herstelproces uit een burn-out, dat was een hoop werk. Naast het rusten, bijkomen en energie besparen, ging ik ook aan de slag. Ik moest zaken anders gaan aanpakken. Bijvoorbeeld; het bijhouden van een dagplanner, het structureren van mijn omgeving, het herkennen van signalen van mijn lijf, omgaan met veel emoties, noem maar op.

Om dat te kunnen managen heb ik een dagboek/werkboek bijgehouden. Een simpel schrift waarin ik de ervaringen van die dag opschreef. Vaak gekoppeld aan een onderwerp.

Bijvoorbeeld bij het:

evalueren van een dagplanner beschreef ik wat er niet goed ging, zodat ik het van me af kon schrijven, maar ook om er op een later tijdstip op terug te komen. Zodat ik kon zien hoe mij ontwikkeling ging.
afstemmen van mijn contacten. Dan beschreef ik welke mensen mij energie gekost hadden en waarom en wat ik anders wilde
stoppen van mijn gepieker. Zodat ik het van mij af kon schrijven en later kon zien dat de meeste gedachten onnodig waren.

Dus de structuur van het werkboek bestond grotendeels uit vooraf bedachte onderwerpen, die ik gedurende een paar weken wilde inoefenen en die ik aan het einde van de dag evalueerde. Door de evaluatie, kon ik de volgende dag mijn doelen bijstellen en mijn herstel ontwikkelen.

Dat zag er ongeveer zo uit:

De onderwerpen had ik gekozen naar mijn behoeften en die verschoven ook in de tijd. Toen ik bijvoorbeeld het plannen goed in de vingers had, hoefde ik dat niet meer te oefenen en kon ik dat vervangen door een ander onderwerp.

Eigen ervaring

Ik probeerde zo veel mogelijk ervaringen op te schrijven. Positieve dingen die ik op een dag had meegemaakt. Dat konden de kleinste dingen zijn. Kopje in vaatwasser, vuilniszak verwisseld, gesproken met postbode. Kleine stapjes.

Ook teleurstellingen schreef ik op. Dan had ik toch te veel zitten appen of te lang op facebook rondgehangen waardoor ik me dan weer vervelend voelde.

Beide gevallen kon ik dan gebruiken om mijn planning voor de volgende dag te verbeteren. Op termijn kon ik zo deze onderwerpen inslijten en werden ze meer van mij.

Samen

Het bedenken van deze onderwerpen deed ik meestal met mijn psycholoog. Ik kon dan de weken daarna oefenen en waar nodig met haar overleggen.

Ook gebruikte ik mijn omgeving als een spiegel. Als dan een onderwerp wilde doorspreken, dan konden mijn vrouw, kinderen, collega’s als spiegel dienen.

Dat was best fijn. Soms was ik het overzicht kwijt of had ik behoefte aan sturing. Zij konden dat geven.

Veranderen

Het bewust oefenen van nieuwe patronen leidde tot kleine veranderingen. Voorheen dacht ik bij veel dingen niet na, dan deed ik gewoon wat er op mij pad kwam.

Door hier bewust bij stil te staan en van een afstand te bekijken ging ik reflecteren. Na de reflectie kon ik veranderingen aanbrengen.

Groeien

Elke dag bezig zijn met een paar onderwerpen, maakte dat ik gedragsmatig begon te groeien. Het zorgde ervoor dat mijn gedrag meer in lijn kwam met mijn burn-out.

Vertrouwen

De gedragsveranderingen begonnen in te slijten en heel langzaam werd ik steeds meer vertrouwd met de veranderingen die ik wilde. Steeds meer kwam ik uit bij mijn behoeften en durfde ik daar steeds beter in te voorzien.

Wat is positief?

In de loop van de tijd werd dit werkboek een soort kompas. Mijn herstel ging steeds beter doordat ik steeds beter in de gaten kreeg wat wel en niet kon.

Met het werkboek had ik ook een middel in handen dat mij kon helpen om door de zwaardere momenten heen te komen. Regelmatig las ik terug en dan kon ik mijn ontwikkeling zijn. Als ik dan voor uit dacht, dan kon ik bedenken dat hier ook een einde aan zit.

Tips:

Koop een mooi schrift. Waarin je graag schrijft.
In het begin schrijf je op wat je wilt. Ervaringen, emoties, Positieve en Negatieve situaties
Na een tijd is het goed om je te richten op de positieve dingen. Negatieve zijn er altijd, maar als je ze te veel aandacht geeft groeien ze. Net als positieve dingen trouwens.
Als je even down bent, pak het schrift en lees over hoe goed je aan het herstellen bent. Dat je echt al verder bent dan 3 weken geleden.
Hou het schrift voor jezelf. Als je de inhoud gaat delen voel je misschien druk, schaamte of verantwoording.

Houd moet het komt goed!!

Na een paar weken heb ik zo’n schrift gekocht en ben gaan schrijven. Het van mij afschrijven leverde naast inzichten ook rust op. Als het op papier staat, hoef je er namelijk niet meer aan te denken en zwermt het niet meer in je hoofd.

Ook om te zien dat je gedurende het herstel, groei aan het doormaken bent.