Bij het teruggaan naar de werkplek, moet je een way out inbouwen. Een handvat dat je kunt gebruiken wanneer het nodig is. Zodat je de mogelijkheid hebt om uit de situatie te stappen.
In Fase 1 (1.11) afspraken maken, leg ik uit waarom dat niet zo goed kan. Dat geldt zeker ook voor de tweede fase. Daarin zul je nog meer merken dat wat jij wilt en kunt, behoorlijk kan verschillen.
In je hoofd heb je allerlei dingen die je zou willen, maar in de uitvoering op het werk kan dat in het begin nog best tegen vallen. Je schat wat je al kunt verkeerd in.
Dan is het belangrijk dat je aan de noodrem kunt trekken en uit de situatie kunt stappen. Het is goed om dat met jouw leidinggevende te bespreken. Zodat hij/zij weet dat dit aan de hand is.
Eigen ervaring
Met mijn teamleider had ik afgesproken om de klas eerder te laten gaan en een zelfstudie uurtje in te lassen, wanneer ik dat nodig had. Daar heb ik in het begin vaak gebruik van gemaakt. Zeker als ik aan de examenklassen les had gegeven, was ik daarna echt vermoeid. De andere klassen kregen dan een studie uurtje of die liet ik eerder gaan.
Dat gaf zo veel rust en vertrouwen. Omdat ik kon oefenen met mijn belasting ging dat steeds beter. De ene keer ging 60 minuten lesgeven prima en de andere keer helemaal niet. Maar dat was niet erg. Ik leerde mijn belasting kennen.
Uiteindelijk ben ik deze noodrem steeds minder gaan inzetten. Maar de wetenschap dat hij er is (ook nu nog, na 2,5 jaar) dat geeft rust.
Wat is er positief?
De way out is een middel dat jou helpt, op het moment dat het even niet gaat. Die gebruik je om te voorkomen dat de reintegratie te zwaar wordt en jouw herstel in de weg staat.
Gebruik het wanneer dat nodig is, ook wanneer je al wat verder in het herstel zit.
Tips:
1. Je kunt niet zonder, je moet het inbouwen
2. Doordat het er is, kun je experimenteren met jouw belasting
3. Trek je niets aan van collega’s die het niet lijken te snappen, zij hebben geen burn out gehad.
4. Bedenk ook de werken een rode zone is (lees planning in fase 1) en dat er ergens groene zones moeten zijn ter compensatie.
Voor de werkgever
Misschien lijkt dit vreemd, maar omdat de medewerker aan het re-integreren is, gaat hij verkeerde beslissingen nemen. Hij gaat te veel werk, te veel prikkels, te veel onrust ervaren. Dat komt omdat wat hij wil en kan verschillend zijn.
De werknemer is aan het uitzoeken hoe groot zijn belasting kan zijn. Het idee dat hij even een pitstop kan maken, helpt daar enorm bij. De werknemer moet de veiligheid voelen, dat hij uit de situatie kan stappen en even op adem kan komen.
Hoe dat eruit ziet, kun je het beste met de medewerker zelf bespreken. Is dat stoppen en naar huis, of even een wandeling maken, even alleen zijn, noem maar op.
Maar bouw deze way out in, je zult zien dat het herstel sneller gaat.