Introvert of extravert
Wat zou er gebeuren als je gedrag en wie je, diep van binnen, bent niet helemaal matchen? Als dat wat je doet en dat wat je voelt, niet overeenkomen. Je bent je gaan gedragen zoals je denkt dat het hoort. Om erbij te horen, om stoer te doen, om promotie te maken, noem maar op.
Je gedraagt je zoals jij denkt dat de omgeving/ of de groep dat het liefste heeft. Je bent dan eigenlijk een pleaser geworden.
Dit onderwerp kwam bij me op na het lezen van een boek over Introversie.
Een boek dat behoorlijk insloeg. Want het sloeg precies de spijker op zijn kop. Ik voelde meteen: dit boek gaat over mij. In wezen ben ik een wat introvertere man, maar ik was mij gaan omringen met extraverte mensen. Dat was best een gevaar. In ieder geval een belangrijke eye-opener.
Eigenlijk kun je mensen grofweg indelen in drie groepen:
- Introvert (einzelgänger)
- Ambivert (tussen in)
- Extravert (paradijsvogel)
En deze groepen hebben specifieke kenmerken, gewoontes en behoeften. En als je daar niet of niet genoeg rekening mee houdt, dan kun je verkeerd uitkomen.
De Introvert
Is iemand die best goed alleen kan zijn. Die rust en stilte opzoekt om op te laden na een drukke dag.
Die het liefst alleen naar huis fietst, in stilte een boek leest, naar een bruin café gaat met een paar vrienden en die genoeg heeft aan zichzelf. Waarbij lawaai en hard geluiden als irritant worden gezien.
In het Duits noemen we dit een Einzelgänger. Iemand die alleen gaat.
De Extravert
Is iemand die niet goed alleen kan zijn. Iemand die anderen nodig heeft om op te laden. Die in de schijnwerpers staat, de beste wil zijn, vooraan wil staan, ijdel is en erg veel aandacht nodig heeft.
Iemand die zich omringt met mensen die hem geweldig vinden en bereid zijn om veel aandacht te geven.
Iemand waarbij IK…IK… centraal staat. Ook ten kosten van anderen.
De Ambivert
Is van beide een beetje. Soms is iemand niet uitgesproken Introvert of extravert. Zo iemand noem je ambivert. Afhankelijk van de situatie neem je dan een rol aan.
Mijn valkuil
Vooraf aan mijn burn-out had ik veel extraverte mensen om mijn heen verzameld. Ik vond het wel spannend om te zien met hoeveel zelfvertrouwen en enthousiasme zij in het leven stonden. Ook dacht ik dat, als ik zou zijn zoals zij, dat ik ook zo’n leuk leven zou hebben. Met veel mensen om mij heen, veel feesten, veel actie. Dat mensen mij zouden zien als een leuke en gezellige man.
Het probleem bij deze gedachte was dat extraverte mensen heel ruim zitten in de contacten. Deze zijn vaak oppervlakkig en zeker niet altijd wederkerig.
Hoe meer ik mijn heil zocht bij deze mensen, des te leger voelde ik mij. Ik kwam steeds verder van degene af te staan, die ik diep van binnen ben.
Het keerpunt.
Na mijn burn-out ben ik een grote wandeling gaan maken. In Nederland hebben we het Pieterpad. Een wandeling van Noord naar Zuid, langs de grens met Duitsland.
In een tamelijk saaie wandeltocht voelde ik aan alles dat ik gelukkig was. Ik was helemaal happy met in mijn eentje te wandelen.
Ik voelde dat ik eigenlijk veel Introverter ben dan ik dacht. Dat o.a. stilte een belangrijk item is in mijn manier van opladen.