Tijdens Fase 2 kun je een keuze maken in hoeverre je jouw omgeving, en dus ook je werk, informeert over jouw herstel. Voor de ene zal dat uitgebreider zijn dan voor de andere. Het ligt erg aan de sfeer en de verhoudingen hoe open je hier over bent.
Mijn idee is wel dat wanneer je open bent, er ruimte is voor inleving en dat mensen de ruimte krijgen om met je mee te denken. Dus in eerste instantie zou ik een open houding aannemen. Dat wil niet zeggen dat je meteen alles moet vertellen, maar als je wat opener bent, dan is een gesprek wat makkelijker aan te gaan.
Als de sfeer op jouw werk dat niet toelaat, dan is dat jammer, maar dan zou ik een andere keuze maken. Dan zou ik wat behoudender zijn t.a.v. het verstrekken van informatie.
Eigen ervaring
Ik ben altijd vrij open geweest in mijn herstel. Met collega’s heb ik open over mijn burn out gesproken en nee ik heb niet alles verteld, maar ik ben vragen ook niet uit de weg gegaan. Als collega’s iets wilden weten dan gaf ik eerlijk antwoord.
Achteraf kreeg ik terug dat men dat als prettig heeft ervaren. Dat mijn collega’s konden meedenken in wat goed en minder goed was voor mij. Zodat ze het gevoel hadden betrokken te worden.
Wat is er positief
Je kunt met een open houding begrip kweken bij jouw collega’s. Zeker als zij niet zo bekend zijn met een burn out, is het zinvol om hen te informeren. Je geeft hen de ruimte en het vertrouwen om hier mee om te gaan.
Tips:
1. Ga af op je gevoel. Voelt het onveilig, dan zou ik beperkte openheid geven
2. Misschien kun je dit ook over een tijdje doen, niet meteen de eerste dag
3. Voel je ook trots dat je dit durft te delen (de schaamte voorbij)
Voor de werkgever
Iemand met een burn out is er niet goed aan. Wanneer je als werkgever met een open, niet veroordelende, houding op deze werknemer reageert, dan zal hij zich daar goed bij voelen.
Hij zal het aandurven om (meer) open te zijn over wat er in hem omgaat. Dat zal het vertrouwen vergroten en daarmee het herstel bevorderen.